Tales of Praya Prab Moutain
Interview book, Thai text version
Black-and-White offset print
183 pages, 12.5 x 19 x 1.5 cm., 1,000 copies

The interview book of people who lived around Praya Prab mountain, a landmark of the farm’s location.. The story telling is like an evidence of the past, a secret to be told, showing the way of life, it is also used as a hidden teaching of past beliefs. By an oral history process, recording and transcription with documentary photographs.
 
The research base project from June - December 2010
Art on Farm, 2010
Jim Thompson’s artists-in-residence program, Korat
Curator: Gridtiya Gaweewong, Somsuda Piamsumrit and Yuwadee Srihuayyod

Jim Thomson farm, located at Pakthongchai district of Nakorn Ratchasima province a city in the northeast (Isan) of Thailand and gateway to Isan. Nakorn Ratchasima city is also commonly known as Korat (RTGS Khorat, โคราช), It is located at the western edge of the Khorat Plateau and historically marked the boundary between the Lao and Siamese territory, however now is considered a gateway to the Northeast.
 
Jim Thompson was an American businessman who helped revitalize the Thai silk industry in the 1950s and 1960s. after Thompson’s disappearance that the Thai Silk Company relocated its weaving operations to Korat, a city which serves as a base of operations for the Royal Thai Army. Although it abandoned home-based weaving in favor of factories in the early 1970s, the Thai Silk Company’s Korat facility looks more like a landscaped campus than a factory.
 
The Art on Farm projects at the Jim Thompson Farm began with the collaboration of the Jim Thompson Art Center in Bangkok and the Jim Thompson Farm in Korat. By inviting and open call for artists to produce works in the context of Eco Agriculture and North Eastern style architecture, giving the artists the opportunity to interrelate between art and the environment. The artists were encouraged to work with nature, local artifacts and recycled materials, they were inspired by being on the farm also by the communities around them such as their history, myths and legends, the landscape and customs, even the food and meals. How the way of life has changed from the past to present also resulted in all the artworks reflecting and transmitting this culture.

PDF Download  (click on icon)

๒๕๕๓
เคยมีอะไรบางอย่างอยู่ที่ภูเขานั่น
วิญญาณศักดิ์สิทธิ์จากบรรพกาล
รอยพระบาทพระสัมมาสัมพุทธะ
เรื่องราววีรบุรุษ ผู้ปราบศึก
เมืองอันรุ่งเรืองเร้นอยู่ที่นั่น
คนเฒ่าเก่าก่อนยำเกรงนัก

หลายวันก่อน คนหนุ่มสาว เดินทางจากเมือง
เดินไถ่ถามตามบ้าน เพื่อค้นหาเรื่องราวเก่าๆ
ขออนุญาตสอบถาม บันทึกภาพและเสียงเอาไว้
ผู้คนพลางนึกถึงความทรงจำเก่า เรื่องที่เคยได้ยิน
บ้างแนะนำให้ไปถามผู้เฒ่าผู้แก่
หลายคนเชื่อมั่น มีความศักดิ์สิทธิ์บางอย่างอยู่ที่นั่น
บางคนว่าเป็นแค่เรื่องเล่าเก่า ในยุคก่อน
ก่อน จะมีผู้ใหญ่บ้าน ก่อน จะมีการเลือกตั้ง
ก่อน จะมีคํ่าคืนสว่างไสวจากแสงหลอดไฟฟ้า
ก่อน กาลเวลา

วันนี้ฉันได้อ่านข้อมูลเรื่องราวเหล่านั้น
ส่งไฟล์มาทางอีเมล์
อ่านไป รู้สึกขบขัน เมื่อนึกถึงมิตรสหายออกไปเดินคุยกับชาวบ้าน
หลายชั่วโมงกับการอ่าน ภาพของผู้คนหมู่บ้านชัดเจนขึ้น
ฉันเปิด Google ค้นหาข้อมูลอื่นๆ ได้ข้อมูลเพิ่มเติมอีกเล็กน้อย
ไม่ต่างกันนักกับที่เกิดบ้านฉัน
เมื่อคิดได้ มีความรู้สึก ไม่สบายใจ
ทำให้ นึกถึงอดีตในวัยเด็ก
ตึกโรงเรียนสร้างเสร็จใหม่ๆ
บนห้องป.4 ชั้น 3 เราอยู่สูงกว่าใคร
บนนั้น ทั้งหมดเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
ภูเขา ป่า และหมู่บ้านเหล่านั้น ที่มองเห็นเบื้องล่าง
ไม่รู้จักชื่อ ลึกลับ แสนเชิญชวนให้สำรวจ
ฉันกับเพื่อนนั่งตรงนั้น
นั่งตรงนั้น ทุกวัน วาดฝัน สัญญากันว่าวันหนึ่งจะออกไปดู

เหมือนกันกับเพื่อนๆ
ฉันเดินทางเข้ากรุง ไขว่คว้าหาฝัน
อาชีพ รายได้ ชื่อเสียง และอื่นๆ
สร้างเนื้อสร้างตัว
สร้างแบบอย่างชีวิต
แต่งกาย อาหาร การจับจ่าย สถานที่ที่ไป
ให้ดูดีในที่สาธารณะ และดู Cool บน Network
แสดงตน Up load ทุกประสบการณ์
ประกาศทุกเรื่องของชีวิต แต่ยึดถือความเป็นส่วนตัว
และไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับชีวิต
เพราะฉันได้ค้นหาตัวเองจากแมกกาซีนเรียบร้อยแล้ว
โดยเฉพาะคอลัมน์ “คุณคือคนแบบไหน” ที่ฉันได้กากบาท
ตอบคำถาม

ด้วยศิลปะ การเผยร่าง และพรางกาย
ฉันน่าจะดำเนินชีวิตไป ราบรื่น
วันหนึ่ง รู้ตัวว่า ฉันแค่นหัวเราะ คุยแกนๆ และยิ้มเจื่อนๆ มากเกินไป
ไม่อยากจะเป็น Nobody ของสังคมเมือง
แต่เหน็ดเหนื่อยเหลือเกินกับการเป็น Somebody
เข้าใจว่า Identity ที่เราสร้าง นั้นไม่เคยทำเสร็จ
วันนี้ฉันกลับมาที่บ้านเก่าอีกครั้ง
หลังจากเข้าใจอะไรบางอย่าง
ตึกเรียนหลังนั้นก็ไม่สูงเท่าไร ภูเขายังอยู่เหมือนเดิม
มีอ่างเก็บนํ้าสร้างบนนั้นหลังจากดินถล่มทับทั้งหมู่บ้าน
สิ่งต่างๆ เปลี่ยนไป
มีร้านกาแฟขายคาปูชิโน่
ที่ฉันไปนั่งอ่านข้อมูล ของเพื่อนที่ออกไปเดินคุยกับชาวบ้าน
รู้สึกขบขัน เพื่อนๆ ทําอะไรเชยๆ อย่างนั้น
เหมือนนักศึกษาทำวิทยานิพนธ์ ศิลปินทำตัวเป็นนักวิชาการ
แต่อ่านไปความหมายอื่นๆ ปรากฏ
ความทรงจำหรืออะไรบางอย่าง
เราเคยมี เราเคยรู้ เราเคยสัมผัสได้ ที่เราเคยเชื่อ
แต่ไม่รู้ว่าหายไปเมื่อไร

ภูเขายังอยู่ตรงนั้น
ไม่มีอะไรลึกลับ
Google Earth, Gps เปิดเผยโลกจะแจ้ง
ด้วยภาพถ่ายดาวเทียมขยาย 1,000 เท่า
ผ่าน Web cam ทั่วทั้งโลกเคลื่อนไหว ให้ดู สด Real time ตามจริง
เมืองลับแล แดนสนธยา สู่ Unseen Thailand
เรื่องเล่าและตำ•นานเป็นเพียงนิทาน
วัฒนธรรมท้องถิ่น เป็นแหล่งข้อมูลของนักวิจัย และการท่องเที่ยว
ดินแดน ซ่อนเร้น สูญหาย
ปรากฏวาระซ่อนเร้น ในคลื่นสัญญาณ ทั้งในสาย ในท่อ ในอากาศ และอวกาศ
ส่งมาให้ รู้ เห็น อ่าน ฟัง บันเทิงใจ
ดอกจานดาวเทียมจึงเบ่งบานในบ้านทุ่ง อบต. ทุกแห่งมุ่งพัฒนา
ต่างขายที่ขายนา ส่งลูกเรียน
หนุ่มสาว ทยอยเข้ากรุง ป.ว.ช ถึง ป.ตรี เพื่อ โรงงาน P.C. Sale และ Pr
คนเฒ่า เฝ้าหน้าจอโทรทัศน์ ตามติดการปลุกระดม ทุกลมหายใจ
ทุกพื้นที่ทั่วหัวระแหง มีเจ้าของรับรองสิทธิ
ไร้แดนรกร้างผู้คน แดนดิบไพรเถื่อนอุทยานเขต
แดนสวรรค์ ลับแลลอยเลื่อน
เหลือ ความจริง ของภาพฝันฮอลลีวูด
ในยุคสมัยจิตวิญญาณสูญหาย

เช้านี้ฉันขับรถมุ่งตรงไปยังภูเขา
เข้าไปได้ใกล้ที่สุด ด้วยทางดิน
ออกเดินด้วยเท้า บนทางชัน เหงื่อเปียกหลัง
บอกตัวเองว่า “นี่ไง พันธสัญญา ที่แกทำ•ไว้”
แล้วเงยหน้ามองฟ้า ที่เริ่มจะครึ้ม
เสียง เพลง ดังลั่น กระหึ่มจากยอดเขา
ฟังไม่ได้ศัพท์
นอกจาก ....ชิมิ.... ชิมิ
เบื้องหน้าคือภูเขา
ภูเขายังอยู่ตรงนั้น
มีบางอย่างเคยอยู่ตรงนั้น
ที่หายไปจากความทรงจำ
ที่หายไปไม่มีในปัจจุปัน
มีบางอย่าง เคยอยู่ ตรงนั้น …… และเราต่างรู้กัน

เอิร์ธ

​

2010
There used to be something up there on the mountain,
Sacred spirits of the ancient time,
Footprints of Lord Buddha,
The legend of a warrior who conquered
A hidden city of glory
of which old men had always been in awe

Few days ago, young people came from the city
They knocked from door to door to seek a long gone story
They asked for permission to record picture and sound while they interviewed
People recalled their memories. The stories they’d been told
Some suggested them to ask the old men of the village.
Many firmly believed that there was something sacred up there.
Some said it was just a tale from the past
before there was any village leader, before any election took place,
before the night was brightened with fluorescent lights,
before time

Today I read all that information
It was sent in an email
Reading it, I feel amused when imagining my friend going out to talk with the villagers
Hours of reading. The villagers become clearer in my mind
I open Google to search for more. I’ve got a bit more information
That village is not so different from my hometown
That thought makes me feel uneasy
It makes me sink to the past when I was young
The school buildings were just built
We were in grade 4, on the third floor, higher than anyone
Up there, everything totally changed
Mountains, forest, those villages were down there
Unknown, mysterious, inviting exploration
My friends and I sat there
Sat right there everyday, dreaming, promising each other to go out and explore it all one day

Just like my friends
I came to the city to reach for dreams
Career, money, fame and others
Settling down
Building life’s pattern
Clothes, food, what to spend for, where to hang out
To look good in public and look cool on the network
Creating a self, uploading every experience
Updating every status of life but holding onto privacy
Refusing to let people mess around with my life
Because I’d already found my ‘self’ from a magazine
especially in the quiz ‘What kind of person are you?’
that I had made crosses on my answers to those questions

With the art of revealing here and concealing there
I should have been living a smooth life
Till one day, I realized that I too often forced my laughter, chatted unwillingly, and smiled dryly.
I did not want to be nobody in the big city
But too tired to be somebody
Realized that the identity that we try to build would never be finished
Today, I come back to my hometown again
having understood something
That school building isn’t so high, the mountain is still there
Only the reservoir is built after a landslide buried the village
Things have changed
There is a coffee shop selling cappucino
where I sit and read my friend’s collected data when he went out to talk with the villagers
It’s so funny to know my friend did such an unfashionable thing
Like a student doing a dissertation… an artist who acts like a scholar
But after reading for a while, other meanings appear
A memory, or something
we used to have, we used to know, we used to touch, we used to believe
But we don’t when it’s gone

The mountain is still there,
Nothing seems mysterious
Google Earth, GPS will shed light on every spot on earth
Photos from satellite with 1,000 times magnification
Through Webcam, we watch the whole world moving live in real time
The mysterious city becomes Unseen Thailand  
Folklores and legends turn into only tales
Local culture becomes resources for researcher and tourism
Hidden land lost
Hidden agenda appear in radio wave, wires, tubes, air, and space
Broadcast to be known, seen, read, heard, entertaining
Satellite dishes bloom in the countryside fields. Every village is on the road to development
People sell their lands to send their kids to school
Young people move to the city, study for diplomas and degrees. and become a factory’s P.C. sale and PR
Old people watch televisions, following every minute of the brewing of political tension
Every single piece of land is owned
No more empty space nor wild forest
Mysterious city or even heaven float away
Only the reality of Hollywood illusions is left
In the lost soul era

This morning I ride to the mountain
Get closest to it by a soil road
On foot up the steep mountain. Sweaty back
I tell myself ‘Here, this is what you’ve promised’
Then I look at the sky that starts to darken
Music screams from the top of the mountain
I can’t catch any words
Except….Chi mi… chi..mi
At the front is the mountain
The mountain is still there
Something was there
disappeared from memory
disappeared from  the present
something was there …and we all know

Earth